گیاه وحشی کوهم نه لاله گلدان
مرا به بزم خوشی های خود سرانه مبر
به سردی خشن سنگ خو گرفته دلم
مرا به خانه مبر زادگاه من کوه است
ز زیر سنگی یک روز سر زدم بیرون
به زیر سنگی یک روز می شوم مدفون
سرشت سنگی من آشیان اندوه است
جدا ز یار و دیار دلم نمی خندد
ز من طراوت و شادی و رنگ و بوی مخواه
گیاه وحشی کوهم در انتظار بهار
مرا نوازش و گرمی به گریه می آرد
مرا گریه میار ...
نظرات شما عزیزان:
مهتا ازمشهد 
ساعت16:55---6 آذر 1391
باسلام لطفا عکسهای بیشتری از روستا بگذاریدمثل چه پایه مسجد پایین ده اگه هنوز وجود دارند
تبادل
لینک هوشمند
